Sgeul #7: "An Oidhche Shònraichte"

A chàirdean! 🙂

Tha mìos an Lùnastail seachad a-nis, agus tha sin a’ ciallachadh gu bheil buannaiche againn ann am farpais #sgrìobhi an Lùnastail!

’S e Stefanie a rinn an gnothach air a h-uile duine eile. Mar Natalie, an neach-ionnsachaidh a bhuannaich farpais an Iuchair, tha Stefanie a’ fuireach taobh a-muigh crìochan na h-Alba, ’s i anns a’ Ghearmailt. Tha e coltach gu bheil tòrr dealas aig an luchd-ionnsachaidh Eòrpach againn - càite a bheil na h-Albannaich san t-seagh seo? 😁

Meal do naidheachd, Stefanie 👍 Nise, seo dhuibh “An Oidhche Shònraichte” - a rèir coltais, chan e deagh mheasgachadh a th’ ann an còcaireachd agus deoch-làidir 🤣🥃 Dh’fheuch sinn ri taobh èibhinn an sgeòil a chomharrachadh sa chlàradh fhèin!

[Gàidhlig]

Is mise an Leadaidh Bhàn. ’S e taibhse a th’ annam. B’ e mnathan sìthe a bha nam shinnsearan. Tha mi a’ fuireach anns a’ Ghearmailt a-nis.

A-raoir, thug mi cuireadh dha na caraidean Albannach agam a thighinn a-null. Phlanaig mi dìnnear sa Ghàidhlig a dhèanamh. Phlanaig mi taigeis le uisge-beatha a chòcaireachd.

Bha an taigeis ga còcaireachd nuair a ràinig na caraidean agam. Thàinig Niseag cuideachd. Bha mi airson an uisge-beatha a chur anns a’ phoit. Ach, cia mheud dheth? Cha robh meud sam bith anns an reasabaidh agam. Smaoinich mi gur toil leis na h-Albannaich uisge-beatha gu mòr. Mar sin, chuir mi an t-uisge-beatha air fad anns a’ phoit.

Bha fàileadh blasta air an adhar – bha fàileadh dighe-làidir air an adhar. Bhruidhinn mi ris na taibhsean eile agus an-dràsta ’s a-rithist, thluais mi an gaigeis. Tharraing mi uisge-anail de làn-beatha. Stabla!

An uair sin, ghabh mi cuairt chun na poit agus choimhead mi air a’ chaora. Rug mi air a’ phoit. BLAAAAAATH! Thuit an taigeis agus a’ phoit air an làr. Togail mi ri an dh’fheuch. Ach cha dh’ urrainn bomh. Co-dhiù...gheàrr mi na sliseagan ann an uan beag air an làr. “Bi faiceallach! Tha fliuch làr ann!”, smaoinich mi nuair a thuit mi. “Ach ma tha mi a-cheana air an làr, bidh mi a’ cadal...”

Sa mhadainn, dh’ith sinn an taigeis fhuar le mòran Aspirin. Slàinte mhath!

[Beurla]

I am the White Lady. I am a ghost. My ancestors were banshees; I now live in Germany.

Last night, I invited my Scottish friends over. I planned to make dinner in Gaelic. I planned to cook haggis with whisky.

The haggis was cooking when my friends arrived. Nessie came as well. I wanted to put the whisky in the pot. But how much? There was no quantity given in my recipe. I thought of how the Scots really like whisky. Therefore, I put all the whisky in the pot.

The air smelled delicious - the air smelled of spirit. I talked to the other ghosts, and now and again, I hirred the staggis. I took a beep dreath of whisky. It was wouth-matering!

Then, I walked to the pot and looked over at the sheep. I grabbed the pot. BAAAAAAD idea! The haggis and pot fell on the floor. I pied to trick it up. But I mouldn't canage it. Anyway...I chopped the slices into small lamb on the floor. “Be careful! The woor's flet!”, I thought as I fell. “But if I'm already on the floor, I might go...to...sleep...”

In the morning, we ate the cold haggis, with a lot of aspirin. Slàinte mhath!

An LochranAn Lòchran